دیروز تلخ بود. برگ دیگری از سفاهت دشمن ورق خورد. تعدادی هم وطن پرکشیدند؛ خونشان ریخت تا جانی تازه به این خاک بدهد. اتفاق تازه و شگفت انگیزی نیست. سال هاست که بهای حفظ این خاک خون عزیزانمان است. قلبمان برای از دست دادنشان درد گرفت. دلمان تنگشان می شود اما تن این سرزمین با گلوله خو گرفته، دیگر روئینه شده. نمی میرد. بلکه دوباره جان می گیرد.
اگر در گوشه ذهنت خطور کرد، چرا؟! پاسخش واضح است. جرمت ایرانی بودن توست. جرمت اقتدار و ایستادگی توست. جرمت باج ندادن است. فقط نمی دانم این سبک مغزان تا کجا، تا کی و چند حمله تروریستی دیگر می خواهند انجام دهند تا بفهمند در توهماتشان ، رویای کودکانه هرگز دست نیافتنی شان تحقق نمی یابد. گیرم که تعدادی را کشتید. گیرم که چند دقیقه ای ترس، دلهره و نا امنی را در نقطه ای ایجاد کردید. بعدش چه؟ آیا تا کنون با این اقدامات شنیع و سفیهانه توانسته اید سرزمینی به عظمت تاریخ را از پا درآورید؟ عوامل حمله تروریستی تهران کجایند؟ مردان ما مانند موش هایی کثیف، پرتشان کردند در آغوش اربابانشان.
یک سلاح رگباری را دست کودکی هم بدهی، هم زمان دهها نفر را به گلوله می بندد. حال، چند دیوانه یا ابله شستشوی مغزی شده را مجهز به سلاح رگباری کردن و در کمین، گلوله گشودن صحنه هنرمندی تان نیست بلکه صحنه استیصال و درماندگیتان در مواجهه با مردان ماست. در رزم اگر چیزی در چنته داشته باشی،در میدان نبرد و رو در رو به رخ می کشی. اینگونه بزن در رو، راه انداختن نشانه زبونی و ضعف توست. ریگی و گروهش کجایند؟ داعش چه شد؟
می خواهم بدانی این سرزمین با خون آبیاری شده. خاکش گل سرخ هایی را پرورش می دهد که تیغ هایش کشنده است! کودکانه و ابلهانه دست دراز کنی برای چیدنش، هلاک خواهی شد!
ایرانی زاده نشده زیر بار زور برود. ایرانی بخورد و نزند؟! یکی زدی، ده تا، نع! دودمانت را بر باد خواهیم داد!
درباره این سایت